حاجی محمد حیات بھٹی

1. اساں کداں ہنڑ تہاڈے لائق دے رہے آں تہانوں ہور کھڈاونڑیں جھل گئے
2. ساڈے پیار پچھیتیاں فصلاں ہن کدی اجڑ گیا کدی پھل لگ گئے
3. اکھیں آو ہن پننڑ پیار تہاں توں مجبور نوں نہ کریائے نئیں
4. کسے بشر دی عظمت پرکھنڑیں ہووی نہ بخت ثریا ویکھیں
5. کتھے رہ گئیاں سنگتاں سنگت دے روپ اچ اغراض مقاصد رہ گئے
6. دکھ خالق دی آزمائش ہوندن بندہ تگڑا رئے گھبرائے نئیں
7. دکھ دکھ ہوندا اے بھانویں جیہو جیا ہووے تکلیف تاں دیندا راہندا اے
8. دکھ کدنڑ حیاؔت ڈسا کے آندن ہوندے اے مہمان کویلے
9. دکھ نیندراں کانڑ تاں نئیں ہوندے انہاں نال جگارے ہوندن
10. کئی مہمل قسم دے سنگ ہوندن جنہاں دا حل شل کوئی نئیں ہوندا
11. کسے روندی اکھ دے فلک اتوں ہک ہنج رخسار تے ویئہہ گئی
12. میری سنگت غریب نوں پھٹ توں سٹیا ای انشاءاللہ دیونڑی دیسیں
13. بھانویں غربت ہے تاویں ساری زندگی تینوں نوکر تھڑن نہ دیسی
14. ہووے حکم جناب تاں شہر تہاڈے دیونہہ اج دا پکھیاں لا لئیں
15. پکھی واس نوں پکھیاں لاونڑ دے اللہ قائم رکھیئی سرداری
16. میرے حکم نوں من تکرار نہ کر نہ چاڑ اساں تے لیکاں
17. کدی میں وی تیرے وانگوں شاہ ہاموں چھوڑے تخت میں سنگت دی خاطر
18. مٹی دیا گھڑیا سنبھل کے رہو ایڈے ڈھاک دے چسکے لئے نئیں
19. ہک عاشق پچھیا سرمے توں تیرے بخت دی کے تعریف اے
20. پہلے عشق دی اگ دا سیک پچا وت سڑ کے ہو ونج سواہ اے