جاوید راز دے پنجابی دوہڑے پنجابی شاعری | Javed Raaz Punjabi Dohray Punjabi Poetry

دوہڑہ

اس دور جدید دی منڈی وچ مسیں عزت بچا کے ول آیاں

ہر خواہش نوں صبر دی سولی تے پُٹھا میں لٹکا کے ول آیاں

میں وی راز ترقی گھنڑ گیئم فوراً پچھتا کے ول آیاں

او پگڑی ویچ کے ڈھیندی ہائی میں لعنت پا کے ول آیاں

جاوید راز

دوہڑہ

ادے شیش محل ادے کلڑی ہے کسے گینڑ قطار اچ نئیں آندی

جداں تول کریسیں ودھ پوسی بس دسنڑ دی بھار اچ نئیں آندی

غربت دا غیرت سرمایہ جیہڑی لکھ ہزار اچ نئیں آندی

بھانویں راز غریب سدیندے ہاں ساڈی پگ بازار اچ نئیں آندی

جاوید راز

دوہڑہ

عظیم پنجابی شاعر جناب مہر غلام محمد درد صاحب مرحوم نوں خراج عقیدت (عنوان : درد صاحب دی آپ بیتی)

ہک زندگی مرکز درداں دا جیہڑی غربت نال گٹھی گئی

او وی لگدیاں دے درباراں دے خیرات آکوں ورتی گئی

ہک گل درویش مسافر دی میرے ہاں تے راؔز لکھی گئی

تینوں کے پتا درؔد دی قیمت دا تئین مفت جو سنگت ڈھہی گئی

جاوید راز

دوہڑہ

نائی سوچیا راؔز جو تئیں بندے وی ساتھوں لڑ چھڑوا کے ٹرنائی

تئیں راہونڑائی ساڈیاں وطناں تے یا سن دفنا کے ٹرنائی

تیرا کے ویندائی جے کملیاں نوں چھڑا نال رلا کے ٹرنائی

اساں ٹرنائی آپنڑیاں پیراں تے بھلا تئیں کوئی چا کے ٹرنائی

جاوید راز

دوہڑہ

او ملکھ نوں کنڈ تاں کر سگدائی کر مینوں رنج نائی سگدا

چِخے چاڑ تاں سگدائی جند اپنڑیں تک میری ہنج نائی سگدا

مینوں راؔز اجنڑ تائیں خت خت ہے تھی انج او انج نائی سگدا

اوہنوں کوئی مجبوری خاص ہوسی مینوں چھوڑ کے ونج نائی سگدا

جاوید راز

دوہڑہ

ہر یاد پرانڑی تھی گئی ہے کوئی نویں یاد تاں دے ونج

ہک ہلکی جھلکی نیناں دی ہک عرصے بعد تاں دے ونج

ساہواں دے قرضِ حسنہ نوں کجھ ہور میعاد تاں ونج

تیتھوں نکھڑ کے راؔز میں زندہ ہاں اس گل دی داد تاں ونج

جاوید راز

دوہڑہ

کھڑکیندی کھنڈر وفاواں دا روح بند دوازہ رہ گئی

اکھ پڑھدی راؔز محبت دا ساری عمر جنازہ رہ گئی

خود دس ونج ساڈی شاعری دا ہک سوچ تقاضا رہ گئی

ہر چیز پرانڑی ترک ویندی تیری یاد کیوں تازہ رہ گئی

جاوید راز

دوہڑہ

ہس ہس کے ملساں لوکاں نوں اے مرہم تاں رکھنڑاں پوسی

نبھے وقت دے یار ملاحظیاں دا کجھ شرم تاں رکھنڑاں پوسی

بندے راؔز چبھاویں گل پچھسن لہجہ نرم تاں رکھنڑاں پوسی

میں آکھساں اس نئیں میں سٹیا تیرا بھرم تاں رکھنڑاں پوسی

جاوید راز

دوہڑہ

پگ خامیاں کدنڑ لکا سگدی طرہ اتنا ای پرد نئیں ہوندا

چھڑا قلعیاں دی ملکیت توں کوئی نسلی فرد نئیں ہوندا

او بندہ ای نئیں محسوس جنوں کسے بئے دا درد نئیں ہوندا

چھڑی چڑتل راؔز نہ ڈٹھی کر ہر مچھاں آلا مرد نئیں ہوندا

جاوید راز

دوہڑہ

ادے پگڑیاں ہن چٹے کپڑے ہن خوش بخت نصیب کھلوتن

سارے وقت پرست مفاد پچھے تھیے ڈھیر قریب کھلوتن

اللہ باز مریندا ای چڑیاں توں لگے چکر عجیب کھلوتن

کنڈ لگنڑ دے بارے سوچیں ائی نئیں تیرے مگر غریب کھلوتن

جاوید راز

دوہڑہ

دھکے ناں کر پیار غریباں دے اے لوگ بڑے لجپال ہوندن

چھڑے سائیں نئیں بنڑدے خوشیاں دے پریشانیاں دے ای بھائیوال ہوندن

رکھیں یاد ولول امیراں دے کجھ مستی کجھ دھرتال ہوندن

اے تاں خوبی اے راؔز غریباں وچ جیندے نال ہوندن دلوں نال ہوندن

جاوید راز

دوہڑہ

لگی رنگ تاں گزریاں گھڑیاں دے دیوے ذہن تے بال کے رکھیں

پچھاں ویدھا ونجیں راؔز بلندیاں تائیں راہ ولنڑ دے بھال کے رکھیں

نالے وقت پرست خوشامدیاں نوں سدا بیلیا ٹال کے رکھیں

اچے ڈھون تاں جھکے جھپ لیندن جھکے سنجڑ سنبھال کے رکھیں

جاوید راز

دوہڑہ

محسوس نہ کر مجبوری ہائی پچھوں بھج کے رل ناں سگے

مخصوص مزاج دی وجہ توں کیوں جو چال بدل ناں سگے

حالات دی راؔز کوٹھالیاں وچ گل گل کے ای ڈھل ناں سگے

کسے ہور ملک دے نوٹ ہاسے تیرے ملک اچ چل ناں سگے

جاوید راز

دوہڑہ

ہک بندہ بیمار ہویا تے اس دا دوست اس نوں پچھنڑ واسطے گیا تے نبض تے ہتھ رکھ کے آہدا کہ تینوں مسئلہ کے وے تے اگوں بیمار دوست دا جواب دوہڑے دی شکل اچ

ہتھ رکھنڑ دی دیر ہائی نبضاں دا اُکا ٹھیک خلل تھی گیا اے

بیمار جناب دے آونڑ سے کجھ انج ائی ول تھی گیا اے

تیری دید دا دارو عام تاں نئیں سکھی ہک ہک پل تھی گیا اے

توں پچھ گھنیں راؔز جو کے مسئلہ وت تاں مسئلہ ائ حل تھی گیا اے

جاوید راز

دوہڑہ

کئیں نوں کئیں دی چھک ہر کئیں اسے چھک اچ ونجڑاں اے

سک سک ہے کدنڑ مٹا سگدا اے جئیں خود مٹ سک اچ ونجڑاں اے

کر کر پرواز بلندیاں دی بل آخر جھک اچ ونجڑاں اے

بھانویں داہ(10) داہ(10) کوٹھیاں راؔز ہوون پر قبر تاں ہک اچ ونجڑاں اے

جاوید راز

دوہڑہ

نہ اکھیاں دے نہ کجلے دے نہ زلفاں دے نہ غازے دے

اتھے احترام گڈی دے تے بنگلے دے پلازے دے

توں کملا شعر پڑھدا ہیں محبت دے تقاضے دے

اتھے تاں لوک پڑھدے ہن جنازے منہ ملازے دے

جاوید راز

دوہڑہ

اج لوگ بہار دے غرضو ہن جھٹ کانڑ خزاں نئیں گھندے

کسے بشر دی سنگت وپاریاں نوں ملے مفت کداں نئیں گھندے

اے دور ہے وقت پرستاں دا ہتھ میلا تاں نئیں گھندے

ہووے راؔز غریب تاں بندے دا بندے سدھا ناں نئیں گھندے

جاوید راز

دوہڑہ

جیہڑی سک سرکار دی دل اچ ہے ہک رب تے ہک میرا دم جانڑیں

تیری سانبھ سمجھ کے ساہ لینداں میری گل نوں سجنڑ قسم جانڑیں

جداں میں جینداں تا جند جیوی مڑ توں کیوں غم نوں غم جانڑیں

ادھے منہ نال حکم چا کیتا کر اگھاں راؔز تے راؔز دا کم جانڑیں

جاوید راز

دوہڑہ

شاہکار خدا دی قدرت دے دل مٹھ اچ انج کر گھندن

پابند صیاد پرندیاں نوں وچ قفس دے جنج کر گھندن

میںوں راؔز انہاں تے افسوس ہے جیہڑے لگدے رنج کر گھندن

سانوں پیار توں فرصت نئیں ملدی بندے نفرت کنج کر گھندن

جاوید راز

دوہڑہ

بغیر ساقی دے پر میخانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

بنا تہاڈے سجنڑ زمانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

دل دی دنیا اچ اجاڑ رت اے تے اکھ دی دھرتی تے بارشاں ہن

شہر دا موسم اگر سہانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

کونڑ پنڑاں تے کونڑ شاہ اے مزاج ہر کئیں دا دس چھڑیندا

تااج سر تے سکندرانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

تساں ہو ویلا ٹپاونڑ آلے اساں تاں عمراں دے سودے باز ہاں

اے چار ڈینہ دا فقط یارانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

تہاڈا شہر اے تہاڈے لگ ہن تہاڈا حق اے تساں پئے وسو

اے راؔز ناں دا اگر دیوانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

جاوید راز

دوہڑہ

توں آپ کفیل ایں میرے جئے دم ساز نہ سہی کم چل سگدا اے

محمود تیرے درباریاں وچ ایاز نہ سہی کم چل سگدا اے

خوشیاں دے جشن اچ درداں دی آواز نہ سہی کم چل سگدا اے

تیری محفل وچ پروانے بہوں ہک راؔز نہ سہی کم چل سگدا اے

جاوید راز

دوہڑہ

پہچانڑ کریندیاں شام ڈھلی اندھیر توں بعد سنجھاتا

پہلے میتھوں میرے شعر سنڑے سو شعر توں بعد سنجھاتا

چلو غیراں ڈھیر ثبوتاں دے مینوں پھیر توں بعد سنجھاتا

افسوس ہے راؔز جو لگدیاں وی بڑی دیر توں بعد سنجھاتا

جاوید راز

دوہڑہ

انڑ من ہاں پر تیرے حکماں تے اکھیں نوٹ کے تُل ناں ویندا

ہے صرف دیر اشاریاں دی جدے آکھیں جُل ناں ویندا

کُل عزت شہرت رتبیاں نوں اتھے آکے بھل ناں ویندا

میں لوکاں واسطے راؔز ہوساں تیرے سامنڑیں کھل ناں ویندا

جاوید راز

دوہڑہ

کسے آئے گئے توں ساڈا حال تاں پچھ تیڈے بعد کیویں بدلی گئے ہاں

کدی خاص ہاسے ہنڑ عام وی نئیں ککھ وانگوں راہے مدھلی گئے ہاں

کدی بے وجہ اتھرو آ پئے ہن کدی ہاسیاں نال گتی گئے ہاں

تئیں راؔز مذاق توں آکھیا ہا اساں سچ دے پاگل تھی گئے ہاں

جاوید راز

دوہڑہ

سائیں حال پچھیندن وسدیاں دے سَنڑیں حال دسیندے پئے ہاں

گل سخت پنجالی زندگی دی جگ نال گھلیندے پئے ہاں

تیری مونجھ دی راؔز زبر دے وچ پل پل دفنیندے پئے ہاں

ناں مرنڑ دا مطلب اے تاں ئیں جو اساں واقعہ ای جیندے پئے ہاں

جاوید راز

دوہڑہ

کدی سنڑیاں ای کسیاں ذہناں چوں چنگی سوچ برآمد ہووے

او لوگ معیار نوں کے جانڑن جیندا مذہب خوشامد ہووے

سو سو القاب دے پل بندھن کسے سیٹھ دی آمد ہووے

بندے راؔز غریب نوں احمو آدھن بھانویں ناں اوہدا احمد ہووے

جاوید راز

دوہڑہ

میں کوئی شئے ناں پر ویکھ گھنے تینوں کیا دا کیا کر دیساں

توں اکھ ٹکرا میں اکھ دے راہ تیرے دل تائیں راہ کر دیساں

توں راؔز حقوق ادا نہ کر میں فرض ادا کر دیساں

چلو صفر سمجھ کے نال رلا تئیں ہک نوں داہ(10) کر دیساں

جاوید راز

دوہڑہ

انج اجڑے ہاں جو وسنڑ دا رہیا نئیں امکان صفر دا

تیڈی گول اچ رستے گول ملے جیوں گول نشان صفر دا

ہنڑ کوئی بندہ بیشک چھوڑ ونجے ہوندا نئیں ارمان صفر دا

اساں صفر ہاں راؔز توں کر گھنسیں کتناں نقصاں صفر دا

جاوید راز

دوہڑہ

پچھے راٹھاں دی بدخوئی دے وچ کمظرف انڑ جھک لگ ویندن

اس دور دے وچ اے ممکن ہے کیوں جو نقلی نک لگ ویندن

رنگ روپ دے یار بھلیکھے وی جھٹ کانڑ بیشک لگ ویندن

پڑ لگن تاں راؔز اصیلاں دے ہکے منٹ اچ پک لگ ویندن

جاوید راز

دوہڑہ

جنڑیں بنڑدے نئیں جنڑیں جمدے ہن اللہ جئین ایمان چا دیوے

لجپال پلیندن لج اپنڑیں بھانویں لکھ نقصان چا دیوے

ساری زندگی دا پابند ہوندا اے ہک وار زبان چا دیوے

ساڈے پاسے اس نوں مرد آدھن جیہڑا گل تے جان چا دیوے

جاوید راز