جاوید راز پنجابی دوہڑے

اتھاں قدم قدم تے تلخیاں ہن

اکھ سانبھ کے رکھ تیڈی بھل ہے جو اکھ اکھ دے وار تے چٹ گھنسیں

کچے تے پکے لوگ ہوندن لا اپنڑیں آپ کوں لٹ گھنسیں

اتھاں قدم قدم تے تلخیاں ہن بھر کتنے کوڑے گھٹ گھنسیں

اے دل ہے رازؔ مشاعرہ نئیں جو شعر سنڑا کے لٹ گھنسیں

جاوید راز

تیری پپلنڑیاں تے ای مینوں ڈر پیا لگدا اے اکا الٹ حساب نہ ہووے

ہر کئیں نال وقت گزاری دا تیرا شوق جناب نہ ہووے

جداں نکلن فرق بلندیاں دے مینوں رازؔ جواب نہ ہووے

شامی سماں میں تیٖڈیاں پاواں تے دھمی اٹھاں سارا خواب نہ ہووے

جاوید راز

ونگ ونگ دے کچ اچ جھنگ دا سچ اے گو سونے دے وچ مڑھیاں نئیں

پہلے پیار دا پہلا تحفہ ہے کئیں ہور دی وینڑی چڑھیاں نئیں

ساڈی رازؔ اخیری فرمائش اے عاشق دے سگدے تڑیاں نئیں

جیلے مرضی آوی بھن چھوڑیں اے ونگاں ہن ہتھکڑیاں نئیں

جاوید راز

لبھے تئیں جیا سجنڑ تاں زندگی بھر وس لگدیاں قطعاً رساونڑاں نئیں

رس پیوں تاں چین دا باہونڑاں نئیں تینوں جے تئیں رازؔ مناونڑاں نئیں

کوئی کسر نئیں چھوڑنی منتاں دی کوئی حیلہ میں سرفاونڑاں نئیں

سٹ گھتنڑاں اے بھوچھنڑ پیراں تے منڑاں نئیں میں چاونڑاں نئیں

جاوید راز

شاہکار خدا دی قدرت دے دل مٹھ اچ انج کر گھندن

پابند صیاد پرندایں نوں وچ قفس دے جنج کر گھندن

مینوں رازؔ انہاں تے افسوس اے جیہڑے لگدے رنج کر گھندن

سانوں پیار توں فرست نئیں ملدی بندے نفرت کنج کر گھندن

جاوید راز

توں شوق دا ونج اس پار دئوں پر ویکھیں چال نہ ہووے

ہو سگدا اے پرلی منڑھ تے چن تیڈا استقبال نہ ہووے

مت ہٹنڑاں پووی قدماں تے مڑ رازؔ ملال نہ ہووے

اس منڑھ دیاں نال ونجا تاں نئیں تانجے ولنڑ محال نہ ہووے

جاوید راز

اساں نئیں ساڈے لیکھ ادھورے ہن سنگ سارے چھٹدن ادھ وچ

کوئی سال پرانڑاں سگتی نئیں کیوں جو دانڑیں کھٹدن ادھ وچ

نہ گھر کولوں نہ منزل تے جیویں قافلے لٹدن ادھ وچ

کچی نیندر ہے رازؔ غریباں دی ساڈے خواب وی ترٹدن ادھ وچ

جاوید راز

میڈے جام کوں تیڈا ہتھ چاہیدا اے شراب نہ سہی کوئی زہر سہی

اکھ اکھ دی سیدھ اچ آونڑ دے توڑے کرم نہ سہی تا قہر سہی

سانوں چا کے سٹ وت چا کے سٹ ساڈے ترٹنڑ بھجنڑ دی خیر سہی

سانوں رازؔ مقام دا لالچ نئیں تیری پپلڑیاں نئیں تیرے پیر سہی

جاوید راز

ہر یاد پرانڑیل تھی گئی اے کوئی نویں یاد تاں دے ونج

ہک ہلکی جھلکی نیناں دی ہک عرصے بعد تاں دے ونج

ساہواں دے قرضے حسنہ نوں کجھ ہور میعاد تاں دے ونج

تیتھوں نکھڑ کے رازؔ میں زندہ ہاں اس گل دی داد تاں دے ونج

جاوید راز

ملی چھڑ تاں دل ہائی شاعر دا ہر شوق پسند کر دتا ئس

ہنجے رازؔ معیار محبتاں دا اکا ڈھیر بلند کر دتا ئس

حالات خلاف توقع دے جداں حاجت مند کر دتا ئس

دل دل ہائی کے تائیں تک سگدائی کم کرنڑا ائی بند کر دتا ئس

جاوید راز

پہچانڑ کریندیاں شام ڈھلی اندھیر تو بعد سنجھاتا

پہلے میتوں میڈے شعر سنڑے سو شعر تو بعد سنجھاتا

چلو غیراں ڈھیر ثبوتاں دے مینوں پھیر تو بعد سنجھاتا

افسوس ہے رازؔ جو لگدیاں وی بڑی دیر تو بعد سنجھاتا

جاوید راز

انڑ من ہاں پر تیڈے حکماں تے اکھیں نوٹ کے تل نہ ویندا

ہے صرف دیر اشاریاں دی جدے آکھیں جل نہ ویندا

کل عزت شہرت رتبیاں نوں اتھے آکے بھل نہ ویندا

میں لوکاں واسطے رازؔ ہوساں تیڈے سامنڑے کھل نہ ویندا

جاوید راز

کسے پچھیا مقصد شاعری دا اگوں ہور جواز چا رکھیا اے

متاں چہرے توں کوئی پڑھ لیوے بھولا پن انداز چا رکھیا اے

نالے اکھ نوں غم دے ماتم توں ساری زندگی باز چا رکھیا اے

تیرا رازؔ لکاونڑاں لازمی ہا ناں اپنڑاں رازؔ چا رکھیا اے

جاوید راز

کسے آئے گئے توں ساڈا حال تاں پچھ تیرے بعد کیویں بدلی گئے ہاں

کدی خاص ہاسے ہنڑ عام وی نئیں ککھ وانگوں راہے مدھلی گئے ہاں

کدی بے وجہ اتھرو آ پئے ہن کدی ہاسیاں نال گتی گئے ہاں

تئیں رازؔ مذاق توں آکھیا ہا اسیں سچ دے پاگل تھی گئے ہاں

جاوید راز

سائیں حال پچھیندن وسدیاں دے سنڑیں حال دسیندے پئے ہاں

گل سخت پنجالی زندگی دی جگ نال گھلیندے پئے ہاں

تیری مونجھ دی رازؔ قبر دے وچ پل پل دفنیندے پئے ہاں

نہ مرنڑ دا مطلب اے تاں نئیں جو اساں واقعی جیندے پئے ہاں

جاوید راز

نائی سوچیا رازؔ تئیں بندے وی ساتھوں لڑ چھڑوا کے ٹرنائی

تئیں راہونڑائی ساڈیاں وطناں تے یا سن دفنا کے ٹرنائی

تیرا کے کملیاں نوں چھڑا نال رلا کے ٹرنائی

اساں ٹرنائی اپنڑیاں پیراں تے بھلا تئیں کوئی چا کے ٹرنائی

جاوید راز

او ملکھ نوں کنڈ تاں کر سگدائی کر مینوں رنج نائی سگدا

چخے چاڑ تاں سگدائی جند اپنڑیں تک میری ہنج نائی سگدا

مینوں رازؔ اجنڑ تائیں خت خت ہے تھی انج او انج نائی سگدا

اوہنوں کوئی مجبوری خاص ہوسی مینوں چھوڑ کے ونج نائی سگدا

جاوید راز

کھڑکیندی کھنڈر وفاواں دا روح بند دروازہ رہ گئی

اکھ پڑھدی رازؔ محبت دا ساری عمر جنازہ رہ گئی

خود دس ونج ساڈی شاعری دا ہک سوچ تقاضا رہ گئی

ہر چیز پرانڑی ترک ویندی تیری یاد کیوں تازہ رہ گئی

جاوید راز

ہس ہس کے ملساں لوکاں نوں اے مرہم تاں رکھنڑاں پوسی

نبھے وقت دے یار ملاحظیاں دا کجھ شرم تاں رکھنڑاں پوسی

بندے رازؔ چبھانویں گل پچھسن لہجہ نرم تاں رکھنڑاں پوسی

میں آکھساں اس نئیں میں سٹیا تیرا بھرم تاں رکھنڑاں پوسی

جاوید راز

پگ خامیاں کدنڑ لکا سگدی طرہ اتنا ائی پرد نئیں ہوندا

چھڑا قلعیاں دی ملکیت توں کوئی نسلی فرد نئیں ہوندا

او بندہ ای نئیں محسوس جنوں کسے بئے دا درد نئیں ہوندا

چھڑی چڑتل رازؔ نہ ڈٹھی کر ہر مچھاں آلا مرد نئیں ہوندا

جاوید راز

ادے پگڑیاں ہن چٹے کپڑے پن خوش بخت نصیب کھلوتن

سارے وقت پرست مفاد پچھے تھیے ڈھیر قریب کھلوتن

اللہ باز مریندائی چڑیاں توں لگے چکر عجیب کھلوتن

کنڈ لگنڑ دے بارے سوچیں ای نئیں تیرے مگر غریب کھلوتن

جاوید راز

ادے شیش محل ادے کلڑی ہے کسے گینڑ شمار اچ نئیں آندی

جداں تول کریسیں ودھ پوسی بس دسنڑ دی بھار اچ نئیں آندی

غربت دا غیرت سرمایہ جیہڑی لکھ ہزار اچ نئیں آندی

بھانویں رازؔ غریب سدیندے ہاں ساڈی پگ بازار اچ نئیں آندی

جاوید راز

اے ٹھیک اے سجنڑ غریب تے ہاں تیرے سنگ دے اہل تاں نسے

تیری لوڑ تے کسنڑ دی کرنڑ دتی کسے بشر نوں پہل تاں نسے

تیرے نال معیار دی گل کر کے کر سگدے قائل تاں نسے

ساڈے کپڑے رازؔ ملوٹے سہی پر دل وچ میل تاں نسے

جاوید راز

دھکے نہ کر پیار غریباں دے اے لوگ بڑے لجپال ہوندن

چھڑے سائیں نئیں بنڑدے خوشیاں دے پریشانیاں دے ائی بھائیوال ہوندن

رکھیں یاد ولول امیراں دے کجھ مستی کجھ دھرتال ہوندن

اے خوبی اے رازؔ غریباں وچ جیندے نال ہوندن دلوں نال ہوندن

جاوید راز

لگی رنگ تاں کزریاں گھڑیاں دے دیوے ذہن تے بال کے رکھیں

پچھاں ویدھا ونجیں رازؔ بلندیاں تائیں راہ ولنڑ دے بھال کے رکھیں

نالے وقت پرست خوشامدیاں نوں سدا بیلیا ٹال کے رکھیں

اچے ڈھون تاں جھکے جھپ لیندن جھکے سجنڑ سنبھال کے رکھیں

جاوید راز

محسوس نہ کر مجبوری ہائی پچھوں بھجھ کے رل نہ سگے

مخصوص مزاج دی وجہ توں کیوں جو چال بدل نہ سگے

حالات دی رازؔ کوٹھالیاں وچ گل گل کے ائی ڈھل نہ سگے

کسے ہور ملک دے نوٹ ہاسے تیرے ملک اچ چل نہ سگے

جاوید راز

ہتھ رکھنڑ دی دیر ہائی نبضاں دا اکا ٹھیک خلل تھی گیا اے

بیمار جناب دے آونڑ تے کجھ انج ائی ول تھی گیا اے

تیری دید دا دارو عام تاں نئیں سکھی ہک ہک پل تھی گیا اے

توں پچھ گھنے رازؔ جو کے مسئلہ وت تاں مسئلہ اے حل تھی گیا

جاوید راز

کئیں نوں کئیں دی چھک کئیں نوں کئیں دی چھک ہر کئیں اسے چھک اچ ونجنڑاں اے

سک سک ہے کدنڑ مٹا سگدائے جئیں خود مٹ سک اچ ونجنڑاں اے

کر کر پرواز بلندیاں دی بلآخر جھک اچ ونجنڑاں اے

بھانویں داہ داہ کوٹھیاں رازؔ ہوون پر قبر تاں ہک اچ ونجنڑاں اے

جاوید راز

نہ اکھیاں دے نہ کجلے دے نہ زلفاں دے نہ غازے دے

اتھے احترام گڈی دے تے بنگلے دے پلازے دے

توں کملا شعر پڑدا ہیں محبت دے تقاضے دے

اتھے تاں لوگ پڑھدے ہن جنازے منہ ملاحظے دے

بے حسی دی گلگھٹی وچ یا تاں چپ چاپ سنوڑاں ہائی

یا تئیں جئے رازؔ بندے نوں ہک صدی پہلے جمنڑاں ہائی

جاوید راز

اج کوگ بہار دے غرضو ہن جھٹ کانڑ خزاں نئی گھندے

کسے بشر دی سنگت وپاریاں نوں ملے مفت کداں نئیں گھندے

اے دور اے ووقت پرستاں دا ہتھ میلا تاں نئیں گھندے

ہووے رازؔ غریب تاں بندے دا بندے سدھا ناں نئیں گھندے

جاوید راز

جیہڑی سک سرکار دی دل اچ ہے ہک رب تے ہک میرا دم جانڑیں

تیری سانبھ سمجھ کے ساہ لیندا میری گل نوں سجنڑ قسم جانڑیں

جداں میں جینداں تاں جند جیوی مڑ توں کیوں غم نوں غم جانڑیں

ادھے منہ نال حکم چا کیتا کر اگھاں رازؔ تے راز دا کم جانڑیں

جاوید راز

بغیر ساقی دے پر میخانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

بنا تہاڈے سجنڑ زمانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

دل دی دنیا چ اجاڑ رت اے تے اکھ دی دھرتی تے بارشاں ہن

شہر دا موسم اگر سہانا جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

کونڑ پنڑاں تے کونڑ شاہ ہے مزاج ہر کئیں دا دس چھڑیندا

تاج سر تے سکندرانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

تساں ہو ویلا ٹپاونڑا آلے اساں تاں عمراں دے سودے باز ہاں

اے چار ڈینہہ دا فقط یارانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

تہاڈا شہر اے تہاڈے لوگ ہن تہاڈا حق اے تساں پئے وسو

اے رازؔ ناں دا اگر دیوانہ جو ہووے تاں کے نہ ہووے تاں کے

جاوید راز

توں آپ کفیل ایں میرے جئے دم ساز نہ سہی کم چل سگدا اے

محمود تیرے درباریاں وچ ایاز نہ سہی کم چل سگدا اے

خوشیاں دے جشن اچ درداں دی آواز نہ سہی کم چل سگدا اے

تیری محفل وچ پروانے بہوں ہک رازؔ نہ سہی کم چل سگدا اے

جاوید راز

میں آکھیا کدی کرم دی اکھ ساڈے پاسے صاحب تکیسو

اس آکھیا اپنڑیں اکھیاں وچ ساری عمر سیلاب تکیسو

میں آکھیا کدی بھل چک کے ساڈے حال خراب تکیسو

اس آکھیا پاگل راہ ساڈی ہر وقت بے تاب تکیسو

میں آکھیا کدی ساڈے ول بن سجنڑ حجاب تکیسو

اس آکھیا ساڈے چہرے تے ہنجے آر نقاب تکیسو

میں آکھیا رازؔ جو خواب دے وچ کدی آنڑ جناب تکیسو

اس آکھیا نیندراں ائی کھس گھنساں اکھ لگی تاں خواب تکیسو

جاوید راز

کدی سنڑیاں ای کسیاں ذہناں چوں چنگی سوچ برآمد ہووے

او لوگ معیار نوں کے جانڑن جیندا مذہب خوشامد ہووے

سو سو القاب سے پل بندھن کسے سیٹھ دی آمد ہووے

بندے رازؔ غریب نوں احمو آدھن بھانویں ناں اوہدا احمد ہووے

جاوید راز

سئیں راہبر ملدن رستیاں اچ اگون خصوصی ہک آندا اے

انسان دے اجڑنڑ وسنڑ دا امکان خصوصی ہک آندا اے

جیویں رازؔ کسے تقریب دے وچ مہماں خصوصی ہک آندا اے

انجے آر انسان دی زندگی وچ انسان خصوصی ہک آندا اے

جاوید راز

جنڑے بنڑدے نئیں جنڑے جمدے ہن اللہ جئین ایمان چا دیوے

لجپال پلیندن لج اپنڑیں بھانویں لکھ نقصان چا دیوے

ساری زندگی دا پابند ہوندا اے ہک وار زبان چا دیوے

ساڈے پاسے اس نوں مرد آدھن جیہڑا گل تے جان چا دیوے

جاوید راز

چلو نکھڑ تاں گیا ایں پر وسر دکھا توں یاد نہ رکھ میں یاد آساں

اس جھوٹی یار انا کولوں جداں تھیسیں وکھ میں یاد آساں

کدی سامنڑیں کھڑ کے شیشے دے ویکھیں اپنڑیں اکھ میں یاد آساں

یا رازؔ اچانک اکھ دے وچ کوئی رڑکیا ککھ میں یاد آساں

کدی ہاں کڈھ گھنسی آ خاموشی یا شور ہوسی میں یاد آساں

سدا مستقبل وچ ماضی دا ہک چور ہوسی میں یاد آساں

کوئی میڈے ہار جسامت یا وت ٹور ہوسی میں یاد آساں

بوہا کھڑکسی رازؔ کھلیسیں تاں کوئی ہور ہوسی میں یاد آساں

تیرا نرم نفیس بدن سانول لگی ذرا جئی پیڑ میں یاد آساں

اکھ نوٹ کے چیسی وٹ گھنسیں دند گھنسیں کیڑھ میں یاد آساں

اسے پیڑ توں رازؔ اکھ ترم پوسی بجھ ویسی سیڑھ میں یاد آساں

فلحال چوگردیوں بھیڑ ہیوی جدا مکسی بھیڑ میں یاد آساں

جاوید راز

کوئی تریہہ یا سجنڑ انتریاں دی تاریخ ڈسا اساں عید کراں

ساڈا عید چروکنڑاں قرض ہیا ساڈا قرض لہا اساں عید کراں

آسمان تے مطلع صاف نوی ذرا زلف ہٹا اساں عید کراں

بندے رازؔ اجنڑ تائیں رولے اچ ہن توں سامنڑیں آ اساں عید کراں

جاوید راز

دے یار مبارک باد مینوں نہ پچھلیاں پٹ اج عید جو ہے

اج کافر اکھ دی سونہہ بھن چا لاہ متھیوں وٹ اج عید جو ہے

کھل رازؔ دی قسمت کھل پوسی ہک جھٹ دا جھٹ اج عید جو ہے

پچھے رسنڑ دے کانڑ جو سال پیا اج کاوڑ سٹ اج عید جو ہے

جاوید راز

تو دور اندیش نظر والا تیتھوں کیا لکساں تیڈے سامنڑیں ہاں

بھانویں چار قدم دی جرأت ہے بھانویں توڑ وساں تیڈے سامنڑیں ہاں

تیڈی مرضی کر منظور گھنیں یا کر چا نہ تیڈے سامنڑیں ہاں

کیا رازؔ دساؤں اساں کے کجھ ہاں اساں جو کجھ ہاں تیڈے سامنڑیں ہاں

جاوید راز

پریشانی حل نئیں مسئلے دا تھیا نہ کر توں غمگین اے

انجام دی خبر خدا نوں ہے تیرے پیار اچ رازؔ آمین اے

حق ملے نئیں تاں حق کھسنڑاں پوندا اے سچے عاشقاں دی تلقین اے

تھلے لگ کے جیونڑاں دنیا دے سر پھریاں دی توہین اے

جاوید راز

کدی سنڑیا ای کوئی فنکار اپنڑاں لیونڑ اعزاز نہ اپڑے

محمود دے حکم دی تعمیل اچ فوراً ایاز نہ اپڑے

اے وکھری گل اے جو میرے تائیں تیری سجنڑ آواز نہ اپڑے

نئیں تاں اے گل بھلا کوئی کرنڑ دی اے توں سدیں تے رازؔ نہ اپڑے

جاوید راز

توں اوہا بندہ نئیں پانڑیں نائیں پیندا میں جے تائیں راز جٹھائیں ناہ

گھر ونجنڑ گناہ سمجھیندا ہائیں کولوں زوری جدنڑ اٹائیں ناہ

میں ذرہ ہک اوڈھر ہو پواں ہا تینوں آندا چین کتھائیں ناہ

مینوں ہولی ہولی بیشک چھوڑ وینداؤں ہنجے یک دم ذہن توں لائیں ناہ

جاوید راز

توں آخری ٹیک ایں زندگی دی کدی دھوکا کاش نہ کریں

میں رجا دواں وقت پرستاں توں مینوں توں پر باش نہ کریں

دھکا دے کے اپنڑیں چوکھٹ توں مینوں جیدیاں لاش نہ کریں

تیرے سر تے میں ودا رازؔ سدینداں مینوں بپھل کے فاش نہ کریں

جاوید راز

ناں جدنڑ دا رکھیا اے سونہہ رب دی ایدھا بھرم ونجایا میں نئیں

مینوں یاد اے وعدہ بچپن دا کسے وقت بھلایا میں نئیں

سو کوںڑ کیتے ہن مجبوریاں توں ہک سچ دہرایا میں نئیں

میتوں ملخ پھرول کے رج گیا ہے تیرا رازؔ ڈسایا میں نئیں

جاوید راز

تیری جرأت اے توں مینوں وسر ویسیں تینوں قسم اے پچنڑاں ای کجھ نئیں

مینوں اپنڑیں ناں توں وکھ تاں کر تیرے ناں نال جچنڑاں ای کجھ نئیں

تیرے دل مجبور دی عادت نوں بنا رازؔ دے رچنڑاں ای کجھ نئیں

مینوں دل چوں کڈھ کے ویکھ تاں سہی تیرے دل اچ بچنڑاں ای کجھ نئیں

جاوید راز

تینوں ویکھنڑ موت سزا ہووے بندہ بھر جرمانہ ویکھے

جیویں روز نماشیں شمع نوں بر بر پروانہ ویکھے

میرا دعویٰ اے ہوش اچ آ ویسی ہک وار دیوانہ ویکھے

او نئیں وی شاعر تاں بنڑ ویسی جیہڑا تئین روزانہ ویکھے

جاوید راز

اجاں موقع ای واپس ہٹ سگدا ایں میرے واسطے چڑ نئیں پھائے تے

تئیں کل وی آخر چھوڑنا ہے مجبوریاں دے چوراہے تے

رائے دے نئیں یاد بھلاونڑ دی کر غور دوبارہ رائے تے

ساڈا دل کوئی رازؔ مکان تاں نئیں جیہڑا چڑسی روز کرائے تے

جاوید راز

ہر لگدے اپنڑیں ہتھ دھوتے واہندی گنگا ائی بنڑ کے ڈٹھا

انعام وفا دے بدلے وچ منہ منگا ائی بنڑ کے ڈٹھا

ہر رنگ اچ رازؔ رنگی گئے ہاں ست رنگا ائی بنڑ کے ڈٹھا

کسے گل تے دنیا نئیں راضی بئونہہ چنگا ائی بنڑ کے ڈٹھا

جاوید راز

مینوں سٹ کے قیمتی مت دتی ہائی انجے در در خاک چھنڑیندائم

پہلے پیار اچ رازؔ رجا سٹیائی نئیں تاں جا جا پیار کریندائم

دل والے مینتھوں دل منگدے لکھ لکھ الزام جھلیندائم

چنگا کیتا ائی ٹوٹے کر سٹیائی ہک دل ہائی کئین کئین دیندائم

جاوید راز

بھلا دل نوں کونڑ دلیل دیوے ایہدے عقل خلاف جو ہوندی

جینوں مرضی اکھ چا اہم کرے اکھ بے انصاف جو ہوندی

گل پڑ اچ کرنڑ توں ناں جھکدے ساڈی نیت صاف جو ہوندی

پہلی نظر اچ رازؔ پسند آ گیاں ایں پہلی نظر تاں معاف جو ہوندی

جاوید راز

من ہمت میری میں موت کولوں کجھ لحظے گھن کے آ گیا ہاں

دل مجرم اج میں توڑ تیرے دروازے گھن کے آ گیا ہاں

کجھ رازؔ امید تے خدشیاں دے اندازے گھن کے آ گیا ہاں

تیرے شہر دے لوگ سلونڑے ہن پھٹ تازے گھن کے آ گیا ہاں

جاوید راز

جتھے کوئی کھلوے پیا ساڈا کے وے

ہسے پیا رووے پیا ساڈا کے وے

اول تاں تینتھوں سوہنڑاں بندہ ہے ای کوئی نہ

ہووے رازؔ تاں ہووے پیا ساڈا کے وے

جاوید راز

کلہا بیشک سہی پر ہردا ناں توں کیتی قول نبھائیں سہی

خالی رب دی آس ای کافی ہے باقی ٹیک توں خالی باہیں سہی

کدی کئیں دے نال جو بنڑ آوی ہک واری رازؔ بلائیں سہی

میرے نال جناب دی ذات ہووے باقی شہر دا شہر ادائیں سہی

جاوید راز

فخر کون و مکاں کملی والا میرا جس دی خاطر دو عالم سنوارے گئے : نعت شریف طاہر جھنگوی | رونق محفل

نعت شریف

فخر کون و مکاں کملی والا میرا جس دی خاطر دو عالم سنوارے گئے

ایسا نور ہدایت ہے آقا ﷺ میرا در تے جیہڑے وی آئے بن ستارے گئے

اولیں آخریں دا ہے میرا نبی ﷺ سب نبیاںؑ رسولاںؑ اتے برتری

ہاں ازل تو قسم اے ازل دے ولوں مصطفیٰ ﷺ نوں دتے شان بھارے گئے

نوریاں شہشاہ پچھاں رہ گیا پار عرشاں توں خیر البشر جا کھڑا

اے بلندی فقط مصطفیٰ ﷺ نوں ملی شب معراج نوں ہو نتارے گئے

چن دو ٹکڑے ہویا آیا ٹر کے شجر دتی پتھراں گواہی مٹھی دے اندر

پانڑیں انگلیاں چوں ایسا جاری ہویا پیاس بجھ گئی تے ہو سیر سارے گئے

نام سوہنڑاں ہے اس دا دو میماں والا بڑیاں تکریماں تے تعظیماں والا

جس دے اسم گرامی نوں چمنڑ کیتے میرے ہوٹھاں دے ملدے کنارے گئے

مرسلیں انتظاراں کریندے گئے مصطفیٰ ﷺ دیاں راہواں تکیندے گئے

آمنہ دے مقدر دی کیا بات ہے جس نوں بخشے اے سارے نظارے گئے

ہتھ چمنڑ دے محبوب ﷺ دے یار دا تو جو پہلا خلیفہ ہیں سرکار دا

تہانوں پڑھیا سی پہلے کتاباں اندر تینوں تکیاں ہو پورے اشارے گئے

جانثاراں ایسی جانثاری کیتی پونجی قربان گھر دی چا ساری کیتی

بچے سوئی وی کیوں تاہوں دیواراں تے پھڑ کے اپنڑیں ہتھیں دے بوہارے گئے

بوبکرؓ تے عمرؓ ذالنورینؓ و علیؓ ادوں عشرہ مبشرہ نوں عظمت ملی

جنہاں اقرار کیتا بلندی ملی جنہاں انکار کیتا او مارے گئے

جاواں قربان حسنینؓ دی شان توں کربلا دے شہیداں دے سلطان توں

مصطفیٰ ﷺ دے جگر وسدے تیراں تھلے پڑھدے قرآن دے تریہہ سپارے گئے

کر فضل مولا طاہرؔ گنہگار تے آکھاں ونج کے میں آقا ﷺ دے دربار تے

ہجر کھاندا رہیا دوری ڈنگدی رہی بے قراری بھرے دن گزارے گئے

شہادت علی طاہر جھنگوی

مختصر جائزہ

تعارف

اے نعت شریف حضرت محمد صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دی شان و منزلت تے اوہناں دی امت تے کیتیاں گئیاں نعمتاں دا اک خوبصورت بیان ہے۔ نعت گو نے رسول اکرم ﷺ دیاں صفات، فضائل تے معجزات نوں نہایت عمدہ انداز وچ بیان کیتا ہے۔

موضوعات

• رسول اکرم ﷺ دی نبوت تے رسالت دی برتری کہ آپ ﷺ تمام انبیاءؑ اور رسولاںؑ توں افضل تے بلند شان اور مقام والے ہن۔ اللہ تعالیٰ دو عالم نبی پاک ﷺ دی خاطر پیدا کیتے ہن اگر آپ ﷺ نوں پیدا نہ فرمانڑاں ہوندا تے اللہ پاک دوجہاناں وچ کوئی چیز وی پیدا نہ فرماندے۔ حضور اکرم ﷺ ہی مقصود کائنات ہن۔

• رسول اکرم ﷺ دے معجزات، جنہاں وچ شب معراج، شق قمر، تے انگشت مبارک وچوں پانی دا جاری ہونا شامل ہے۔

• واقعات جیسا کہ یمن دے بازار دا واقعہ، اسلام دی خاطر آپ ﷺ دے تمام صحابہؓ اور بالخصوص حضرت سیدنا صدیق اکبرؓ دی جانثاری اور اپنڑے گھر دا سارا مال حضور ﷺ دی خدمت اقدس وچ پیش کرنے دا واقعہ اور واقعہ کربلا دا ذکر۔

• سیدنا حضرت محمد ﷺ دے صحابہ کرامؓ بالخصوص خلفائے راشدینؓ اور عشرہ مشرہؓ دی عظمت و شان تے بلند مقام و مرتبے دا تذکرہ۔

• دعا شاعر اللہ تعالیٰ دی بارگاہ وچ عرض کردا اے یا اللہ میں گنہگار اتے فضل فرما اور مینوں آقا مدنی کریم ﷺ دے دربار مبارک تے حاضری دا شرف نصیب فرما۔

سب سے بالا و برتر میرا مصطفیٰ ﷺ نعت شریف شاعر طاہر جھنگوی : رونق محفل

نعت شریف

سب سے بالا و برتر میرا مصطفیٰﷺ جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

دونوں عالم کی جن کو سیادت کی کو سیادت ملی کل نبیوںؑ کی جن کو امامت ملی

رحمة العٰلمیںﷺ کا ہے تمغہ ملا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

روشنی چاند تاروں میں ایسی نہیں کملی والے محمدﷺ ہیں اتنے حسیں

کل حسینوں جمیلوں کے ہیں بادشاہ جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

کملی والے محمدﷺ اگر نہ ہوندے بر، بحر اور حجر و شجر نہ ہوندے

رب بناتا نہ ہر گز یہ ارض و سماء جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

ہوا روشن تیرا آستاں امنہ تو جو بن گئی محمدﷺ کی ماں امنہ

تیرا بیٹا دو عالم کا ہے شہنشاہ جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

مجھ کو میرے صبر کے ثمر مل گئے میری کمزور ڈاچی کو پر مل گئے

آقاﷺ بیٹھے تو بن گئی سواری ہوا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

آپﷺ کے بعد ہو گا نہ کوئی نبی لے کے آیا رسالت کا تاج آخری

پھر نبوت رسالت کو تالا لگا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

تھامے جس کو محمدﷺ وہ جنت چلے صدقے اس نام کے سب کو معافی ملے

نام جس کا محمد وہ بخشا گیا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

ان کے قدموں کی مٹی کا ہر ذرہ عرش اعظم سے بھی جس رتبہ بڑا

ان کے دربار عالی کے کہنے ہی کیا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

سارے آل نبی و حسینؓ و حسنؓ بارہ چودہ ہی کیوں پاک سارے ہی تن

حبشیؓ جیسے بھی اس در سے گئے شان پا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

اعلیٰ عظمت عفیفہ عتیقہ کی ہے امی عائشہؓ حمیرا صدیقہ کی ہے

مومنوں کی یہ ماں ہے عقیدہ بنا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

پیارے صدیقؓ و فاروقؓ و عثماںؓ، علیؓ، مصطفیٰﷺ کی خلافت ہے جن کو ملی

حق خلافت کا چاروں ہی کر گئے ادا جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

اپنے طاہرؔ کے غم سارے کافور کر مصطفیٰﷺ کی ثناء خوانی منظور کر

روز محشر شفاعت کریں مصطفیٰﷺ جن کے قدموں کے نیچے ہے عرش علیٰ

شہادت علی طاہر جھنگوی

مختصر جائزہ

تعارف

یہ نعت شریف حضرت محمد ﷺ کی مدح و ثناء میں لکھی گئی ہے اور اس میں شاعر حضرت محمد ﷺ کی عظمت و شان اور ان کی امت کے لیے ان کی برکات کا ذکر کرتا ہے۔

موضوعات

حضرت محمد ﷺ کی عظمت و شان : شاعر حضرت محمد ﷺ کو تمام انبیاء اور رسولوں کا سردار قرار دیتا ہے اور ان کی رحمت للعالمین ہونے کی صفت پر زور دیتا ہے۔ وہ ان کی نورانیت، جمال اور کمال کا بھی ذکر کرتا ہے۔ حضرت محمد ﷺ کی امت کے لیے برکات : شاعر کا کہنا ہے کہ اگر حضرت محمد ﷺ نہ ہوتے تو کائنات ہی پیدا نہ ہوتی۔ وہ حضرت محمد ﷺ کی آمد سے پہلے کی دنیا کی تاریکی اور مایوسی اور ان کی آمد کے بعد کی دنیا کی روشنی اور امید کا بھی ذکر کرتا ہے۔ حضرت محمد ﷺ پر نبوت و رسالت کا خاتمہ : شاعر کا کہنا ہے کہ حضرت محمد ﷺ خاتم النبیین ہیں اور ان کے بعد کوئی نبی نہیں آئے گا۔ وہ نبوت و رسالت کے خاتمے پر خوشی کا اظہار کرتا ہے اور حضرت محمد ﷺ کی امت کے لیے اس کی اہمیت پر زور دیتا ہے۔ حضرت محمد ﷺ کی شفاعت : شاعر کا کہنا ہے کہ حضرت محمد ﷺ یوم محشر اپنی امت کی شفاعت کریں گے۔ وہ حضرت محمد ﷺ کی شفاعت کی امید کا اظہار کرتا ہے اور اللہ تعالیٰ سے دعا کرتا ہے کہ وہ اسے اس عظیم نعمت سے محروم نہ کرے۔

نعت شریف کی خوبصورتی

یہ نعت شریف نہایت خوبصورت اور دلکش انداز میں لکھی گئی ہے۔ شاعر نے اپنے جذبات کا اظہار بڑی مہارت اور فنکارانہ انداز میں کیا ہے۔ نعت کے الفاظ نہایت منتخب اور معانی خیز ہیں ۔

مجموعی تاثر

یہ نعت شریف حضرت محمد ﷺ کی محبت اور عقیدت کا ایک حسین اظہار ہے۔ یہ نعت پڑھنے والے کے دل میں حضرت محمد ﷺ کی محبت اور عقیدت کو اور بڑھا دیتی ہے۔

اضافی نکات

• نعت شریف میں حضرت محمد ﷺ کے صحابہ کرام، ازواج مطہرات اور اہل بیت کا بھی ذکر کیا گیا ہے۔

• نعت شریف کا اختتام شاعر کی اپنی دعا اور درخواست پر ہوتا ہے۔

• یہ نعت ہمیں حضرت محمد ﷺ کی عظمت و شان اور ان کی امت کے لیے ان کی برکات سے آگاہ کرتی ہے۔

• یہ نعت ہمیں یوم محشر پر حضرت محمد ﷺ کی شفاعت کی امید دلاتی ہے۔

• نعت میں کئی تشبیہات اور استعارے استعمال کیے گئے ہیں جو اس کی خوبصورتی کو اور بڑھا دیتے ہیں۔

• شاعر نے اپنے جذبات کا اظہار بڑی مہارت کے ساتھ اور فنکارانہ انداز میں کیا ہے۔