دوہڑہ
گندے ذہن دے آکھے لگ کے گندہ روز ضمیر کریندا ایں
روندے چھوڑ کے بال نمانڑیں راتاں چکلیاں وچ گزریندا ایں
ماں تیری ہمسایاں کولوں آٹا روز ادھارا منگے
توں بہناں دے کنگنڑ دے کے جوا کاوؔش کھیڈ چھڑیندا ایں
دوہڑہ
تن تنہا کفار دے وچ سارے فرض ادا کر گئی اے
رج کے ساری دنیا کولوں کفر دے منہ تے لعنت پئی اے
برقعے کانڑ اسلام نوں کاوؔش کیڈی نڈر شہزادی ڈھئی اے
جیہڑی جان تلی تے چا کے پردے واسطے لڑدی رئی اے
دوہڑہ
خود ونڈنڑ والے جھولیاں وچ دراصل حقارت لئی بیٹھن
ودے قابل رُلدن گلیاں تے بے کار مہارت لئی بیٹھن
کشمیر دے کاوؔش ہامی ہن پر دل وچ بھارت لئی بیٹھن
میرے ملک دے اکثر شعبیاں وچ نااہل صدارت لئی بیٹھن
دوہڑہ
تینوں دل جئی شاہی تے راج کرایا اے بھاویں جھگیاں اچ راہنڑ دے لائق وی نائیں
تئیں نگ بے کار نوں گل لایا اے کسے ہار اچ ٹھانڑ دے لائق وی نائیں
ساڈا دل کاوؔش نادان جو اے نئیں تاں توں بندہ چاہنڑ دے لائق وی نائیں
انجے سر دا تاج بنڑائی رکھیا اے توں تاں جتیاں اچ باہنڑ دے لائق وی نائیں
دوہڑہ
کونڑ اے او پاگل تے کیا منگدا بیٹھا ایں
درداں دی کیتھوں دوا منگدا بیٹھا ایں
سپاں دی فطرت توں جوگی وی ڈردن
تے توں کملا کاؔوش وفا منگدا بیٹھا ایں
دوہڑہ
خوشحالیاں ہن خوشحالیں دا میرے ور تے سگھنڑاں سایہ ہا
ہائی ہر کوئی سکدا کول میرے او بختاں دا سرمایہ ہا
وت انج ہویا میری زندگی وچ ہک پار دا واسی آیا ہا
جئیں کر کے وعدے ہاسیاں دے مئن کاؔوش خون روایا ہا
دوہڑہ
بزدل کر سٹیا ای سنگ رل کے ہمتال ہاسے جداں توں کوئی نائیں
تیتھوں پہلے کاوؔش سنگتاں دے جنجال ہاسے جداں توں کوئی نائیں
ہاسے وسدے رسدے اے سارا جگ نال ہاسے جداں توں کوئی نائیں
پریشانیاں نال تاں بنڑدی نائی خوشحال ہاسے جداں توں کوئی نائیں
دوہڑہ
بڑا دل ہائی میری مرضی دا میرے نین جے روونڑاں رو ویندے
جند چھٹ ویندی پریشانیاں توں سکھ سارے دھوونڑیں دھو ویندے
پچھتینداں کاوؔش قسم خدا دی جے اداں جذبات کھلو ویندے
جیویں تئین منگیا اے انجے بخشش منگدے اساں کدنڑ دے جنتی ہو ویندے
دوہڑہ
دِلا ڈھیٹھ آئیں پتا نئیں کے چاہندائیں اج تائیں سمجھا نئوں سگیا
تینوں علم اے اوہ تیرا نئیں بنڑدا تاویں ذہن توں لاہ نئوں سگیا
میرا ہو کے کاوؔش توں میرے دکھ درد ونڈا نئوں سگیا
بندے رب بھل ویندن توں جھلیا ہک شخص بھلا نئوں سگیا
دوہڑہ
اساں سنگدل تینوں پیار کیتا اے دل کملے دے کملے تائیں
چپ کر کے وعدے گنڑدے رئے بھلا ستم کریندا ایں کے تائیں
تیری گل آئی توڑ نبھاونڑ دی رئے جسم دے وچ ساہ جے تائیں
چپ کر اساں کاوؔش جانڑدے آں تئین الف تو لے کے یے تائیں
دوہڑہ
سنگ پھردے بشر دا بے لجیا لبھ گیا ای تاں سٹ نئوں گھتیا
بس ہکو ہک مانگویاں پیگھاں دا جھوٹا لیا ای تاں سٹ نئوں گھتیا
انہاں باہیں وچوں ذرا ہک نکلنڑ دا راہ ڈھیا ای تاں سٹ نئوں گیا
بڑی مدت دا کاوؔش تاڑ آوں ہتھ پیا ای تاں سٹ نئوں گھتیا
دوہڑہ
دوہڑہ
شالا گلشن سجنڑ دے مکھڑے دا اکھیں جاں ویکھن شاداب ہووے
اوہدے مکھ ماہتاب تے دل آدھا اے ہر ویلے عین شباب ہووے
اوہدی ہسدی اکھ ساڈے جیندیاں جی جے کئیں گل توں پُر آب ہووے
یا کاوؔش جان خدا لے لئے یا کوڑ ہووے یا خواب ہووے
دوہڑہ
ہاسے فقط کھڈاونڑے کھیڈنڑ دے سانیاں کھیڈ کے سٹیا بھج گئے آں
ہاسے ڈھٹھے ہوئے پھل بے مقصد جئے اُنہاں جِتھے سٹیا اُتھے سج گئے آں
سٹاں جھل بے فیض زمانے توں سِکھ لُگیاں رہنڑ دا چج گئے آں
اگاں کاوؔش غلطی نئیں کرنی ہکا سجنڑ بنڑا کے رج گئے آں
دوہڑہ
ساری زندگی وقت پرستاں دی اساں نوکری یار کریندے رئے
جئین جیویں جیویں لوڑ ہائی خدمت دی اساں انجے انجے یار ونڈیندے رئے
بے فیض میری لجپالی نوں بھانویں غرضاں نال تلیندے رئے
تانویں کاوؔش خون دا ہر قطرہ اُن منگدے رئے اساں دیندے رئے
دوہڑہ
دل دنیا کانڑ منافق سئی تیرے کانڑ تاں یار پرائے ناں
تیرا حکم تاں رات ہنیری وچ کدی چھوڑ کے گئے ادھ رائے ناں
جدا بنڑی ائی لوڑ تاں بھج پئے آں آزمائشاں توں گھبرائے ناں
کوئی کاوؔش او جا ثابت کر جِتھے تئیں سدیا اے اساں آئے ناں
دوہڑہ
بیلی خواب ہوندن تنہایاں دے بیلی راتاں دی نورین ہوندن
بیلی طاقت ہوندن بازواں دی بیلی پیراں کانڑ زمین ہوندن
باقی اے آزمایا اے زندگی وچ روسے سانگیاں دی توہین ہوندن
اوہا کاوؔش رہ تنہا ویندن جیہڑے مجمعیاں دے شوقین ہوندن
دوہڑہ
منگیں پیار دے نال تاں خدمت وچ ہے جان وی حاضر ناں کوئی نئیں
پر کاوؔش فالتو روسیاں دا میلہ مردیاں تائیں کرساں کوئی نئیں
بھولے شکل دے یار ضرور ہوساں پر عقل توں فارغ ہاں کوئی نئیں
تھکے ودے ہن جناب تاں بسم اللہ ایڈی ساڈی ویلنڑیں اچ باں کوئی نئیں
دوہڑہ
انجے ہسدیاں کھیڈدیاں زندگی دا ہو خالی خانہ پر ونجنڑاں اے
جداں حشر دا قائم میدان ہوسی اداں احد پہاڑ وی بُھر ونجنڑاں اے
وت اصل نتیجہ ظاہر ہوسی کسے تُھڑ ونجنڑاں اے کسے پُھر ونجنڑاں اے
اے دنیا کاوؔش فانی اے تئیں وی ٹر ونجنڑاں اے میں وی ٹر ونجنڑاں اے
دوہڑہ
دلا پتہ نئیں مگر محلاں دے تیری بھج نس کنڑ کھلوسی
سکھی سونڑ دی حسرت اکھیاں دی کداں پتہ نئیں پوری ہوسی
ہک گل میری کاوؔش یاد رکھیں تیری ضد پچھتا کے روسی
وڈے لوکاں نال سلام دا چسکا تینوں ہک ڈیئوں ماہنگا پوسی
دوہڑہ
نیچ انسان منافع سوچے کئیں دے بارے ہو نئیں سگدا
مخلص ہو کے نال کسے دے وقت گزارے ہو نئیں سگدا
ہنجواں دی برسات دا موجب اکھیاں تھارے ہو نئیں سگدا
شکل دا کاوؔش سوہنڑاں بندہ کوڑ نہ مارے ہو نئیں سگدا
دوہڑہ
راہگیر کوٹانگے سفراں دا کسے بُھلے ہوے وطن دا سائیں آں
میری منزل وچ دریا حائل اے محدود میں پتناں تائیں آں
تیرے واسطے اندر کدورت کوئی نئیں دیندا رو کے روز دعائیں آں
توں رُت آئیں کاوؔش بدل گیا ایں میں رُکھ آں اجنڑ اُتھائیں آں
دوہڑہ
ہکا رُت البیلی خوشیاں دی اساں سنگتاں نال گزاری
بس کاوؔش وت نا اہل ہو گئی میری ہستی غیر معیاری
میں چا شوق تو پچھیا سنگت میری دسو قیمتی اے کتنی ساری
اُنہاں ہتھ تے یار سواہ رکھ کے میرے سامنڑے پھوک چا ماری
دوہڑہ
بھانویں کوڑا ای سئی اوہدا فقط دلاسہ ساڈی ہاواں کانڑ ضروری اے
ڈرپوک آں کاوؔش ڈر لگدا اے سنگ راہواں کانڑ ضروری اے
میرے اللہ اُس انسان دی قربت اِنہاں بانہواں کانڑ ضروری اے
ساہ جیونڑ کانڑ ضروری ہن اوہ ساہواں کانڑ ضروری اے
دوہڑہ
لگا ونج قاصد میرے یار نوں آکھیں تیرا کاوؔش سخت بیمار اے
ہیسو فقط گزارہ سسکیاں تے ساہواں دی تنگ رفتار اے
آکھیں سکدے ہوٹھ دی تسبیح تے تیرا ذکر صنم ہر وار اے
ایڈی اوکھی یار شفا کوئی نئیں تیرے ہک دیدار دی مار اے
دوہڑہ
توں میرا دل میں تیرا دل دل بدلے دل دل مئین دے چا
تیتھوں منگنڑاں اے دل راساں لئے کے دل لیساں سارے ٹِل دل مئین دے چا
ساڈا کاوؔش دل تیرا آپنڑاں دل جیویں دل آئی مل دل مئین دے چا
آیا زلفاں تے دل ڈٹھا اکھیاں تے دل تیرے ہوٹھاں تلے تل دل مئین دے چا
دوہڑہ
نہ نہ اے عہد خلافی اے توں جو آیا ایں سج کے ویکھنڑ دے
لوکی جو آہدن لوکی آکھن پئے ہِتھے بئو گج وج کے ویکھنڑ دے
منع کر نئیں اکھیں دی بکل دے وچ مکھ آپنڑاں کج کے ویکھنڑ دے
پورے سال دی اودھر لئی ودے ہائیں اج کاوؔش رج کے ویکھنڑ دے
دوہڑہ
ایڈا کریے سفر تے توں ساڈی کریں نئیں پہچانڑ تاں ناں آندے
ککھ جتنا ای ساڈی الفت نوں جے سجنڑ نہ جانڑ تاں ناں آندے
ساڈے آیاں کاوؔش تئیں بندے دے جے گھٹدن مانڑ تاں ناں آندے
نت جھڑک چھڑیندا ایں گھر تیرے جھڑکیونڑ کانڑ تاں ناں آندے
دوہڑہ
ساری زندگی حکم بے لجیاں دے اُنہاں جو کیتے اساں من چھوڑے
بھانویں جرأت توں ڈھیر ضعیف ہاسے موڈھے نال پہاڑ اساں کھن چھوڑے
اگاں کاوؔش کئیں تے نئیں وسنڑاں بھانویں لا کوئی تن من دھن چھوڑے
ساڈا دل کوئی یار کھڈاونڑاں نئیں جیندے ہتھ آوے اوہا بھن چھوڑے
دوہڑہ
تینوں تیرے تخت مبارک ہوون اساں جھگیاں آلے ای ٹھیک آں
مشہوریاں دی سانوں چاہ کوئی نئیں انڑ ڈٹھے بھالے ای ٹھیک آں
توں وقت دا شاہ اساں غربت دے میرا یار حوالے ای ٹھیک آں
توہاں کاوؔش حسن دا شاہ سدوا اساں کوجھے کالے ای ٹھیک آں
دوہڑہ
تئیں سنگ دل ساڈیاں جھگیاں توں مکھ موڑنا ہا مکھ موڑ گیاؤں
سنگ غیر دے رل کے تئیں ساڈا دل تروڑنا ہا دل تروڑ گیاؤں
احساس دے بھنے ہوئے شیشے نوں جتھے پوڑنا ناہ اتھے پوڑ گیاؤں
ہنڑ بحث دا کاوؔش کی فائدہ توں جو چھوڑنا ہا بس چھوڑ گیاؤں
دوہڑہ
تیری بنڑ کے ڈھال میں تنگیاں دے گاٹے یار ہنیر چا لیساں
تیرے ہر ڈر تے بے فکری دے پہرے چار چپھیر چا لیساں
میرا اے نئیں دعوی ککراں تے میں کاوؔش بیر چا لیساں
پر پنڑاں ای پئے گیا خوشیاں دے تیرے قدماں اچ ڈھیر چا لیساں
واہ کاوش واہ
جواب دیںحذف کریں