شاہ محمد دانش دی پنجابی شاعری

نظم


میرے اجڑنڑ دا موجب کوئی ہور نئیں، مینوں جاء جاء رلایا اے میرے کملے دل

ایہ صدا تے گدا میرا پیشہ تاں نئیں، میتھوں کاسا چوایا اے میرے کملے دل

ایہدی من کے صلاح کیتی زندگی تباہ، کئہیں تے کیتا وساہ دربدر ہو گئیم

ہاموں گزران سکھاں دی آغوش وچ، ایہدی من کے میں دکھاں دا گھر ہو گئیم

اوڈھر رہ گئیاں کہیں دی یاداں دے گلستان وچ، کئہیں لاوارث دی کچی قبر ہو گئیم

جیندی بھائیوالی منگنڑی ھا ادھ راستے، سیت ستی اوہدا ہم سفر ہو گئیم

اوہدی ہر لوڑ پوری کرنڑ واسطے، میتھوں گھر تائیں وِچایا اے میرے کملے دل

ایہ صدا تے گدا میرا پیشہ تاں نئیں، میتھوں کاسا چوایا اے میرے کملے دل

ہاموں وسدا تے کردا ملکھ ریس ہا، میرا اجڑن وی جگ تے مثال ہو گیا اے

ساری رُتاں دی گل اے میرا خیرخواہ، متھے لگدا وی نئیں ایہ کمال ہوگیا اے

بھانویں بہہ کےشریکاں دی محفل دے، وچ ہس کے آدھا اے کہ داؔنش کنگال ہو گیا اے

ہنڑ وی خاموش ہاں اوہدے ہر ظلم تے، اُس بشر نوں بھلاونڑ محال ہو گیا اے

میرا بنڑ دا وی نئیں تے وسر دا وی نئیں، ڈاھڈا اوکھا پھسایا اے میرے کملے دل

ایہ صدا تے گدا میرا پیشہ تاں نئیں؛ میتھوں کاسا چوایا اے میرے کملے دل

شاہ محمد داؔنش

کوئی تبصرے نہیں:

ایک تبصرہ شائع کریں